Αλέξανδρος

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Θα περάσουν κάποτε ανάμεσα στις λέξεις μας, όπως διασχίζει κανείς ανθισμένο λιβάδι. Αγκαλιά με την αγαπημένη τους θα περάσουν. Θα θαυμάσουν τα χρώματα, θα αισθανθούν το άρωμα των λουλουδιών και θα συνεχίσουν. Γιατί εμείς δεν γράψαμε ποιήματα, εμείς σαν ακάματοι αντιγραφείς σε σκοτεινά μοναστήρια, διασώσαμε σε κώδικες αισθημάτων την ελπίδα ότι στην άκρη του δρόμου περιμένει ακόμα το καλοκαίρι.
ΑΒ
Ο πίνακας του Μονέ "Τρεις λεύκες το καλοκαίρι"
Φωτογραφία του Αλέξανδρος Βαναργιώτης.
Αναρτήθηκε από Αλέξανδρος στις 12:58 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

  • ►  2019 (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
  • ►  2018 (31)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (7)
    • ►  Μαρτίου (6)
  • ▼  2017 (27)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ▼  Φεβρουαρίου (23)
      • Καταχνιά
      • Mπορώ να λέω δόξα τω Θεώ γιατί όταν πείνασα ήρθαν...
      • Είναι κι εκείνες οι μέρες Είναι κι εκείνες οι μ...
      • Είμαι ένας παρατηρητής του ουλαμού των ελεύθερω...
      • Χιόνι Ίχνη παράλληλα,αντίθετα διασταυρούμενα από...
      • Τ' όνειρο βουλιάζει σε μια υδαρή πραγματικότητα κ...
      • Λαβύρινθος Στο βάθος σκοτεινών διαδρόμων σκελετο...
      • Αρνούμαι με τους ήσκιους να παλέψω Σαν βγήκα απ' ...
      • postit Μην ξεχαστώ σε μνήμες Το σήμερα έχει πα...
      • Το τραγούδι της νιφάδας Νιφάδες σαν ζάλη στροβιλ...
      • Δεν γράφω ποιήματα Λέξεις σε κέραμους παλιές χα...
      • Θα περάσουν κάποτε ανάμεσα στις λέξεις μας,...
      • Βυθίζομαι στην ποίηση Βυθίζομαι στην ποίηση Είνα...
      • Η ζωή όπως το χιόνι Στην αρχή απαλή πάλλευκη αθω...
      • Ξέρω πώς θά 'ρθεις Είναι μεγάλοι οι δρόμοι Των α...
      • Αεί διδασκόμενος Ενώ φωνάζουν «ωσαννά» κάποιο...
      • 23 Σεπτεμβρίου στις 10:58 μ.μ. · ...
      • Το σκοινί Κάπου στο χθες δέσαμε το σκοινί μας Τ...
      • Διάττοντες Ποιος προσέχει εκείνα τα παιδιά που ...
      • Σάος Σε περίμενα όπως οι απελπισμέν...
      • Συστάδες δέντρων και πιο κει οι πισσωμένοι στύλ...
      • Τραγούδι Είχε από ώρα ο ήλιος γείρει προς τη δύσ...
      • Φεύγοντας άφησες ανοιχτή την πόρτα πατέρα Από τό...
  • ►  2016 (152)
    • ►  Δεκεμβρίου (23)
    • ►  Νοεμβρίου (31)
    • ►  Οκτωβρίου (20)
    • ►  Σεπτεμβρίου (25)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (12)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (16)
    • ►  Απριλίου (5)
    • ►  Μαρτίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2015 (54)
    • ►  Δεκεμβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (24)
    • ►  Απριλίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (12)
  • ►  2014 (61)
    • ►  Σεπτεμβρίου (17)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (10)
    • ►  Φεβρουαρίου (15)
    • ►  Ιανουαρίου (9)
  • ►  2013 (110)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (24)
    • ►  Οκτωβρίου (20)
    • ►  Σεπτεμβρίου (22)
    • ►  Αυγούστου (37)
    • ►  Ιουλίου (3)

Πληροφορίες

Αλέξανδρος
Προβολή πλήρους προφίλ
Θέμα Υδατογράφημα. Από το Blogger.