Mπορώ να λέω δόξα τω Θεώ
γιατί όταν πείνασα
ήρθαν φίλοι
και μου έδωσαν να φάω
Όταν δίψασα
ακόμα και ξένοι
μου πρόσφεραν ένα ποτήρι νερό
Σε τόπους μακρινούς
και αφιλόξενους
μια οικογένεια
με περιμάζεψε
και με φιλοξένησε
Τις ώρες της απογύμνωσης
βρέθηκε ένας Σημ κι ένας Ιάφεθ
να με ντύσουν
Γλίτωσα έτσι τη ντροπή και το κρύο
Όταν αρρώστησα
πολλοί μ’ επισκέφτηκαν στο νοσοκομείο
και στη φυλακή της μοναξιάς
μου χτύπησαν την πόρτα
και ρώτησαν τι κάνω
Να είναι πάντοτε οι ευλογημένοι
του Θεού
και να κληρονομήσουν τη βασιλεία
Κι εμείς όσο υπάρχουν
τέτοιοι άνθρωποι
ας ελπίζουμε
σ’ έναν καλύτερο κόσμο

ΑΒ