Είναι κι εκείνες οι μέρες
Είναι κι εκείνες οι μέρες
που περισσεύεις
που δε χωράς
σε κανένα όνειρο
Σε στενεύουν οι λέξεις
και δεν βρίσκεις τρόπο
να περάσεις στο αύριο
Μοιάζεις τότε με τους λυπημένους
των σταθμών
που ακούνε τις αφίξεις
και τις αναχωρήσεις
χωρίς να έχουν προορισμό
και χωρίς να περιμένουν κανέναν
πέρα από
τη γκιλοτίνα της νύχτας
που θα πέσει πάνω
σ' αισθήματα, επιθυμίες
κι αυτολύπηση
που θα πέσει λυτρωτικά
για να σηκωθούν μετά
σαν φαντάσματα
να πρωταγωνιστήσουν
ξανά
στο αιώνιο πένθος

ΑΒ