Ως νέος καταπιάστηκα με τα μεγάλα θέματα
προσπαθώντας να ερμηνεύσω τον κόσμο
Γυμνός και άδειος πια
για να κατανοήσω τη θάλασσα
αφοσιώνομαι στους παιδικούς νερόλακκους
Για τους βράχους
χαιδεύω τα χαλίκια
Για τα λιβάδια
πιάνω κουβέντα με τα λουλούδια
στην άκρη των δρόμων
Για το δάσος
αφουγκράζομαι τις νύχτες
τα μοναχικά δέντρα στον κάμπο
Πριν χαράξει
ακούω τα ξεχασμένα στον ορίζοντα
αστέρια
να μιλούν
για τον ουρανό
Και για τους ανθρώπους...
για τους ανθρώπους
είναι καιρός
που περπατώ
πολύ
στις ερημιές μου
ΑΒ