Πάνω στις έλικες του μυαλού 
ξαπλωμένοι με χάρη
χθεσινοί εαυτοί σου
Μια χαμαικοιτία ονείρων
σ' εμβρυακή στάση
Γαλακτοτροφούσα η μνήμη
σε σπρώχνει
σε κατωφερείς σπείρες,
τσουλήθρες μακριές
όπως τα "φιδάκια"
που σ΄έφερναν
λίγο πριν το τέλος
πάλι στην αφετηρία
Πώς χαίρεσαι τον γνώριμο
δρόμο να βαδίζεις
Τρελαίνει ο άνεμος
τους λεπτοδείχτες
και ριγούν 
τα στάρια
Έδωσες για επισκευή
το καλό σου ρολόι
σε μάστορα
παλαιοημερολογίτη
Έτσι θα αποφεύγεις
συναπαντήματα οχληρά
με τόσους άγνωστους
απ' το αύριο
που επίμονα σε κοιτάζουν

Α.Β