Έρως και έαρ

Ένας ζεστός νοτιάς
ριπίζει την ελπίδα
Στους δρόμους
άνθισαν χαμόγελα
Ο έρωτας τις πόρτες
γρατζουνάει
Ριγούν τα δέντρα
ολόγυμνα
Στις φλέβες
τώρα άνοιξη
κυλάει

Μα εσύ
σ' αλλοτινούς καιρούς
ξεχάστηκες χαρά μου
Ματαίως πνέει άνεμος
ματαίως τραγουδάει
Κάθε που ανάβει ο έσπερος
έρως με τυραννάει
Σκυφτός σου γράφω επιστολές
σε μαγεμένη γλώσσα
"Ελθέ, παρθένος, μετ' εμού"
Ελθέ, γλυκύ μου έαρ

Αλέξανδρος Βαναργιώτης