Υφάδι

Χρόνια υφαίνω
σ' αργαλειό 
το σάβανό μου
Όσο αργώ
αργεί και η μνηστεία
Έχω ιστορήσει
τις Σειρήνες
στο υφαντό μου
τη Χάρυβδη
την Κίρκη
και την Τροία
Στο τέλος τέλος
την αθώα Ναυσικά
να παίζει με τις φίλες της
στο κύμα
Η Καλυψώ
μου ήταν αδιάφορη
γι' αυτό και δεν χαράμισα
το νήμα
Τώρα νομίζω είναι καιρός
να βγάλω απ' τη φαρέτρα μου
τα βέλη
Τέλειωσε το υφάδι
Πηνελόπη μου
Έλα και βάλε
στη ζωή μου
ένα ρέλι

Αλέξανδρος Βαναργιώτης