Την ύψωσε ο αέρας
Κυμάτισε μες στα λευκά και τα
γαλάζια
Πιασμένη στα μαλλιά κάποιας κοπέλας
Κορδέλα με σατέν και με ατλάζια
Τη μέρα ετούτη
Την πήρε ο αέρας
Και ταξιδεύει πέρα από το χάρτη
Μ’ όσους γυρεύουν το χρυσόμαλλο
το δέρας
Μ’ όσους πονούν κι όσους ελπίζουν
κάτι
Στη μέρα ετούτη
Δόθηκες κι εσύ
Για ένα φιλί, μία ματιά, ένα
σημάδι
Το χέρι άπλωσες ζητιάνος ή παιδί
Κι έτσι ανοιχτό το βρήκε το
σκοτάδι
Αλέξανδρος Βαναργιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου