Εώα επιτολή

Ξυπνάμε κι οι δυο νωρίς Σείριε
Εγώ τυραννισμένος
από τους καύσωνες
της ψυχής και των χρόνων
για να ανιχνεύσω
και πάλι
το τίποτα
στον σκοτεινό ουρανό
του δωματίου
Εσύ για να ετοιμάσεις
τα κυνικά σου καύματα
Εώα επιτολή
Εωθινή έγερση
για να παραδώσεις
αλύπητα
στα δόντια του καλοκαιριού
τα χαυνωμένα κορμιά
τα αποκαμωμένα
απ’ την βασανιστική επιθυμία
ενός μόνο καύματος
του έρωτα.΄
ΑΒ