Σκιές

 
 Ο Ληθαίος
Η φωτογραφια δική μου


Το ποτάμι αυτό με ξέρει καλά
Σαν χάρτινες βαρκούλες 
αφήνω κάθε βράδυ
τους καημούς μου
να ταξιδέψουν
Κρατώ μόνο τους ήσκιους τους
πάνω στους τοίχους της ψυχής
Μην νιώσουν ότι πέρασαν
χωρίς ν' αφήσουν τίποτα
Κι είναι τόσοι οι στεναγμοί
της κάθε μέρας
που πλήθυναν οι ήσκιοι
σαν τα δεκάδες μικρά μπιμπελό
της μητέρας
που συσσωρεύονταν στο μπουφέ του σαλονιού
και δεν ήξερε ποιο να πρωτοξεσκονίσει
Χιλιάδες ήσκιοι με κατέκλυσαν
ώστε μπορώ πια να πω
ότι έγινα ένα μεγάλο
θέατρο σκιών

Αβάντι λοιπόν μαέστρο

Αλέξανδρος Βαναργιώτης