Η κάμαρα ήταν φτωχική
Ένα μικρό ισόγειο πίσω απ' την εκκλησία
Ένα ρολόι άκουγα την ώρα να σημαίνει
Στο δρόμο τα χαράματα περνούσαν μεθυσμένοι
Το φως σαν κλέφτης τρύπωνε
κι όλα εξαίφνης γίνονταν σαν σκηνικό θεάτρου
Στο βάθος αχνοφαίνονταν το άβολο κρεβάτι
Λήθης τα χρόνια σάρωτρο μα πάντα μένει κάτι
μα πάντα μένει κάτι
άρτυμα νά' χει η ζωή
νήμα η ηλακάτη
Α.Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου