Θα ταξιδεύω διαρκώς μέσα στα χρόνια
Ένα παιδί
Φοράει ακόμα τα κοντά του παντελόνια
Ένα κλαδί
Κυπαρισσιού κρατά στο χέρι
Σαν άτια
Στα γνώριμα της μνήμης τ’ άγια μέρη
Δυο μάτια
Ορθάνοιχτα, καινούρια και αθώα
Πετούν
Πάνω από κύματα που έρχονται αθρόα
Κοιτούν
Κι έχουν καρδιά δεμένη στο ιστίο
Γελούν
Κι ας μην τους χάρισε η ζωή ένα αστείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου