Φως

Μικρός συνομιλούσα με το φως
Δεν τό 'πνιγαν οι σκούροι γκρίζοι όγκοι
Έπαιζε με τα φύλλα, τα κλαδιά
Ερχόταν, έφευγε, γελούσε
Ήταν το φως το ιλαρό
το μελιχρό
το απαστράπτον

Γι' αυτό αγάπησα βαθιά
το χαρωπό το φως στα σταροχώραφα
του Βίνσεντ
και τη μελαγχολία του Ντε Κίρικο

Αλέξανδρος Βαναργιώτης