Μηνάς ο ελεήμων, ποίημα

Μ’ ένα μαντίλι δεμένο στο κεφάλι
κι ένα μπαστούνι στο δεξί του χέρι
ανηφόριζε στο στενό
κόντρα στον απογευματινό ήλιο
που έγερνε σχεδόν προς τη δύση του.
Κι ήταν ο ήσκιος του μεγάλος
κι απλωνόταν στο σοκάκι απ’
άκρη σ’ άκρη
πάνω από τις νοικοκυρές που
κουβέντιαζαν καθισμένες στις εξώπορτες
και πάνω από τα παιδιά που
κλωτσούσαν χαρούμενα τη
μπάλα τους.
Κι άγγιξε
το μαγαζί του Μανόλη του τσαγκάρη
που ιδροκοπούσε μέσα διορθώνοντας
γυναικεία τακούνια
και δρόσισε τον Μάρκο τον χτίστη
που σοβάδιζε το ισόγειο
μιας καινούριας οικοδομής.
Και στρέψαν όλοι απορημένοι το κεφάλι να δουν
ποιος είναι αυτός που περνάει.


Αλέξανδρος Βαναργιώτης