Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Φυσούσε χθες, ποίημα











Η φωτογραφία δική μου

Τη μέρα ετούτη
Την ύψωσε ο αέρας
Κυμάτισε μες στα λευκά και τα γαλάζια
Πιασμένη στα μαλλιά κάποιας κοπέλας
Κορδέλα με σατέν και με ατλάζια

Τη μέρα ετούτη
Την  πήρε ο αέρας
Και ταξιδεύει πέρα από το χάρτη
Μ’ όσους γυρεύουν το χρυσόμαλλο το δέρας
Μ’ όσους πονούν κι όσους ελπίζουν κάτι

Στη μέρα ετούτη
δόθηκες κι εσύ
Για ένα φιλί, μία ματιά, ένα σημάδι
Το χέρι άπλωσες ζητιάνος ή παιδί
Μα έμεινε άδειο μέχρι πού ‘ρθε το σκοτάδι

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Το ταξίδι, ποίημα















Το έργο είναι της Μαρίας Καραχρήστου

Το ταξίδι είναι μέσα μας ή δίπλα
Ξεκινά όταν χάνεις τον εαυτό σου
Και περιμένεις στο σταθμό
Με μια μικρή βαλίτσα στο χέρι
Ή όταν αρχίζεις να κερδίζεις 
Την ελευθερία των τρομαγμένων πουλιών
Που πετώντας για το νότο
Με το φόβο του κυνηγού στην καρδιά τους
Ξέρουν 
Πως το μεγαλύτερο κλουβί 
Είν' η συνήθεια

Αλέξανδρος Βαναργιώτης


Η βοή του χρόνου, ποίημα















Το έργο είναι της εικαστικού 
Μαρίας Καραχρήστου από την
συλλογή memoria parasitica

Ξάπλωσες στη γη
ομορφιά του Αυγούστου
Άκουσες βοή
απ’ τα πρωτοβρόχια
Άνεμοι γνωστοί
βρώσαν το κορμί σου
Οι ακροπαριές

ραγισμένα φύλλα
Στάλες η βροχή
ράντισε τα χείλη
Βούρκωσε η γη
βούρκωσαν κι οι μέρες
Πόσο μυστικά
μες στο καλοκαίρι
Έφερε ο νοτιάς
φθινοπώρου ρίγη

Αλέξανδρος Βαναργιώτης