Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

Περίεργο, σκέφτηκα
Δεν είναι Νοέμβρης αυτός
με τόση ζέστα
Μάλλον ξεχαστήκαμε
σε κάποιο όνειρο καλοκαιριού
Θα μας συνεφέρει ξαφνικά
μια βίαιη πνοή βοριά
που θα σύρει στα πόδια μας
ξεθωριασμένες αφίσες παραλίας
σαν κηδειόσημα ξεγνοιασιάς
ή το απογοητευμένο βλέμμα
ενός πρόσφυγα
που θα περνά δίπλα μας
σφίγγοντας τα δόντια και το παλτό του
Δεν είναι Νοέμβρης αυτός
σκέφτηκα
Τέτοιος καιρός ταιριάζει σε ηφαίστεια
που εκρήγνυνται,
σε χώρες που ξεσπούν επαναστάσεις
Κι αυτή η έντονη μυρωδιά
της αποσύνθεσης
δεν είναι
από το φτωχό αδέσποτο
που χθες ξεψύχησε
στο δρόμο
Κλείνω τα παράθυρα,
τις συσκευές
και πάω να καθίσω
κάτω από ένα δέντρο
που ματώνει
ΑΒ

Τραγούδια να περνούν οι μέρες


Είσαι μια θάλασσα
στου ουρανού την άκρη
μα ένα φθινόπωρο
τα μέσα σου βουρκώνει
Πού να αρχίζει ο καημός
και πού να τελειώνει
Απ’ τη ζωή ως το θάνατο
γλιστράμε σ’ ένα δάκρυ
Είσαι ένα κύμα
που υψώθηκε κι αφρίζει
Στη ράχη σου βοριάς
πήδησε και καλπάζει
Τρέμουν τα σαπιοκάραβα
και το σκαρί τους τρίζει
μα ο ουρανός π' αγάπησες
σκύβει και σ' αγκαλιάζει
Ανθίζει τότ' η θλίψη σου
Καρπίζει η οδύνη
Εξημερώνετ' ο βοριάς
κι έρχεται η γαλήνη.
Α.Β

Είπες πως θα 'ρθεις (τραγούδι)


Είπες πως θα 'ρθεις όταν πιάσουν οι βροχές
όταν στους δρόμους τραγουδάνε
οι σταγόνες
Έχει απόψε ιντερμέδιο στις σιωπές
με κάτι αιθέριες glissando
πριμαντόνες
Είπες πως θα 'ρθεις όταν έρθει η βροχή
Κάπου μακριά παίζει ένα ρέκβιεμ
μία μπάντα
Των αυτοκίνητων στριγκλίζουν οι τροχοί
κι εγώ αμίλητος καπνίζω
στη βεράντα
Είπες πως θά 'ρθεις
Τα φθινόπωρα περνούν
και στην αυλή μας πάλι
θέριεψαν τα χόρτα
Τα βήματά σου περιμένω
ν'ακουστούν
και το κλειδί σου
να γυρνά αργά
στην πόρτα
Αλέξανδρος Βαναργιώτης