Η φωτογραφία δικιά μου
Το μαγαζί ήταν παλιό
Την πρώτη φορά που πέρασε απ’ έξω
τον τράβηξε το γαλαζοπράσινο ξεθωριασμένο
χρώμα της πρόσοψης που έρχονταν απ’
άλλες εποχές και το φωτογράφισε
Κοιτώντας τη φωτογραφία
έμεινε αρκετά στην ταμπέλα
που έγραφε «ωρολόγια- κοσμήματα Τοροσιάν»
του γεννούσε μια κάποια αισθητική συγκίνηση
Τη δεύτερη φορά στάθηκε ώρα μπροστά
στις άδειες προθήκες
επιχειρώντας με τη φαντασία την
ανάπλαση του παλιού ωρολογοποιείου
Και μόνο στο τέλος πρόσεξε στο βάθος
τον ηλικιωμένο κύριο που καθόταν
σε μια πολυθρόνα και τον κοίταζε
καπνίζοντας
Δεν άντεξε και στράφηκε να φύγει
Άφηνε πίσω του μια ρίζα ιστορίας
Μες στα στενά αμίλητο έπεφτε το σκοτάδι
που τό ‘σκιζαν αλύπητα οι «αγορές χρυσού»
ρεκλάμες χρυσοκόκκινες που σου ‘κλειναν το μάτι
Αλέξανδρος Βαναργιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου