Τσιγάρα

Και να που τελειώνει το ταξίδι

και στην πατρίδα οριστικά

επιστρέφω

Ξανά θα μπω στην τρύπα μου

σαν φίδι

Στην ξεγνοιασιά

από μακριά θα γνέφω

Όμως θα βρω έναν τρόπο

να ξεφύγω πάλι

Δεν κατεβάζω τη βαλίτσα

από τη σχάρα

Θ' ανοίξω

του Αιόλου το τσουβάλι

Κι αν σας ρωτήσουν

πείτε πήγα για τσιγάρα

                                                            

ΣΠΙΤΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ

ΣΠΙΤΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Σαν τις γυναίκες του Μαρκόπουλου κρατούν
από όσους τα αγάπησαν μια θέρμη
έναν λυγμό μες στους καιρούς να παραδέρνει
και να θυμίζει πως οι άνθρωποι πονούν

Τώρα ο χρόνος τα 'χει κατοικήσει
ο έσχατος ο εραστής κι ο πρώτος
σαν γκρεμιστούν θα ακουστεί ο κρότος
από τα όνειρα που έχουν ξεψυχήσει

Κύριε, σκόρπισα το λόγο
σε δρόμους και πέτρες
σ'αγριόχορτα κι αγκάθια
και δε φύτρωσε μέσα μου
ένα δέντρο
ν'ανέβω στα κλαδιά και να κοιτάξω
πάνω από τη σκόνη

Σπατάλησα τις λέξεις
σ'ανούσιες συζητήσεις
σε φιλάρεσκες γραφές
και μυθεύματα
και δεν μου 'μειναν
δυο λόγια ν'ανασαίνουν
δυο αγριολούλουδα
ν' αφήσω μπροστά
στο σταυρό σου

Κι έρχεται Πάσχα Κύριε
στα σιδεράδικα
χαλκεύουν ξανά
τα καρφιά σου

ΑΒ

Ερωτικό

Μια σταγόνα αίμα σου
αξίζει περισσότερο απ' τον ήλιο
Για το χαμόγελό σου 
χαρίζω την άνοιξη
Για της καρδιάς σου τους χτύπους
ανταλλάσσω τη μουσική
Η ανάσα σου
κερδίζει το καλοκαίρι
Κι όταν μου μιλάς
ένας Βαν Γκόγκ
ζωγραφίζει σταροχώραφα
στην ψυχή μου

Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Η ποίηση

Όταν κοιτάς τον ουρανό
ανάβουν οι αστερισμοί
να δουν το πρόσωπό σου

Ροτόντα

Χρόνια η μάνα
έπλεκε μια μπεζ
ροτόντα
Δεκάδες ρόδακες
σφιχτά σφιχτά δεμένοι
Μια γενεαλογία
της ζωής
και του θανάτου

Αλέξανδρος Βαναργιώτης