Σε κάτι απόμερα σοκάκια νυχτωμένα
που το φεγγάρι τα ξεχνάει όταν βγει
που στις αυλές ρούχα δουλειάς είν’ απλωμένα
σε ντενεκέδες φυτεμένο γιασεμί
όταν ξωμάχος κουρασμένος ‘ρθει το βράδυ
καύτρες τσιγάρων θά χει αστέρια το σκοτάδι
κι αντί για φώτα και λαμπιόνια ίσως είδες
να φωσφορίζουνε μικρές πυγολαμπίδες
Γίνονται οι στέγες των φτωχών τις νύχτες βάρκες
ψυχές που χόρτασαν τους βράχους και τις ξέρες
στις θάλασσες του ουρανού τους κάνουν τσάρκες
και ονειρεύονται καλύτερες ημέρες
Αλέξανδρος Βαναργιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου