Φεύγει η χώρα

Φεύγει η χώρα
Απομακρύνεται
από τα παζάρια
και τις αγορές
μ' ένα δισάκι ιστορίας στον ώμο
Πρόσφυγας
στις ψυχές
κείνων που την αγάπησαν
και μπορούν ακόμη
ν' αναγνωρίζουν
τη μυρωδιά απ' τη ρίγανη
και το θυμάρι 
τις αποχρώσεις του γαλάζιου
τη γεύση από την ελιά
και τη θλίψη
την αιώνια θλίψη
των αγαλμάτων
Φθίνει η χώρα
μαζί με τις οπώρες
μικραίνει ο ήσκιος της 
βαθαίνει μέσα μας παράξενα
τούτο το φθινόπωρο
της Βαβέλ
τούτο το φθινόπωρο
της μετοικεσίας Βαβυλώνος

Αλέξανδρος Βαναργιώτης