Μάζευα υλικό
Και θησαύριζα
Νόμιζα σπουδαία
Όσα έκανα
"Γερά σκαριά"
Που θα σκίζαν
Τα πέλαγα
Ήρθες ένα βράδυ
Στον ύπνο μου
"Τους φίλους να καλέσεις"
Eπέμενες
Κι είδα αδειανό
Το τραπέζι μου
Με λειψά φαγητά
Και μπαγιάτικα
"Δώσε τους ψωμί"
Μου ψιθύρισες
"Οι φίλοι και με λίγα
Φιλεύονται"
Μού ‘ρθε μυρωδιά
Που με τρέλανε
Σ’ ένα φούρνο δίπλα
Ξεφούρνιζαν
Έφερε ο πατέρας
Το κάνιστρο
Ψωμί της αγάπης
Το γέμισε
Κι έπαιρνα κομμάτια
Και μοίραζα
Κι έπαιρνα κομμάτια
Και έτρωγα
Αλέξανδρος Βαναργιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου