Συνομιλία με τη θλίψη των ποιητών

Θα πνίξεις μέσα σου
χιλιάδες μυστικά
που δεν χωρούν
στην ποίηση
και στη ζωή σου
Θα ζεις μια κόλαση
μεγάλη και βαθιά
Κι αν σε ρωτούν
θα λες πως είν' επιλογή σου

Γέλια, φιλιά
και παραλίες κι αμμουδιά
μ' από τη μάσκα πίσω 
αφόρητος ο πόνος
Είτε τον λεν 
μέσα στο πλήθος μοναξιά
είτε διάσπαση 
στο σπίτι που 'σαι μόνος

Θά' ναι ένα πένθιμο
του κόσμου δειλινό
ζέστη πολλή
και καυσαέριο 
στους δρόμους
Θα έχει βγει ωχρό φεγγάρι 
μακρινό
και θα ψηφίζουν 
στη Βουλή τους νέους νόμους

Έναν Ιούλιο
θλιμμένο θα χαθείς
σαν Καρυωτάκης 
ή τουλάχιστον Ουράνης
Βεγγαλικό 
μέσα στην πόλη θα υψωθείς
κι όπως θα καίγεσαι 
μία ευχή θα κάνεις

Αλέξανδρος Βαναργιώτης