Τα βράδια 
που ξυπνάω ιδρωμένος
και γύρω το δωμάτιο φωτιά
βγάζω απ' τα μπαούλα 
της ψυχής μου
τα καλοκαίρια μου τα παιδικά
Τα βλέπω ν' ανεμίζουν
στο ταβάνι
σαν σημαιάκια στων αγίων
τις γιορτές
Πόσα ταξίδια 
το μυαλό μπορεί να κάνει
όταν ανοίγεται
στις θάλασσες του χθες
Μετά τα βλέφαρα σιγά σιγά 
βαραίνουν
κοιμάμαι όπως κοιμούνται τα μωρά
πού' ναι χορτάτα
και που πια δεν περιμένουν
τίποτα πέρα από του ύπνου
τη χαρά

ΑΒ