Οι πρόσφυγες

Σε μια παλιά ταινία
ταξίδευαν πρόσφυγες πάνω σ' ένα 
σκουριασμένο πλοίο
Μια μάνα έσφιγγε ένα κοιμισμένο βρέφος 
στην αγκαλιά της
Εκείνο ξυπνούσε διαρκώς
πότε γιατί κρύωνε
πότε γιατί πεινούσε
Κοίταζε το σκοτάδι
τις σκιές των βασανισμένων
ανάσαινε τη θλίψη
γύρω του
κι έκλαιγε
Κάθε φορά η μητέρα το αποκοίμιζε
και τό 'κρυβε
όλο και πιο βαθιά στην αγκαλιά της
Στο τέλος δεν φαινόταν καθόλου
σαν να είχε γίνει ένα σώμα
με τη μητέρα

Να, αυτή είναι η σχέση μας με το χώμα
σκέφτηκα


Αλέξανδρος Βαναργιώτης