Παραμυθίες

Για μια ακόμη φορά 
ένας μολυβένιος στρατιώτης
καίγεται στη φωτιά
χωρίς να μπορεί να διακρίνει
αν οι φλόγες είναι της αγάπης
ή του θανάτου
Δυστυχώς καμία πόρτα δεν ανοίγει
κανένα ρεύμα αέρα δεν φέρνει δίπλα του
την όμορφη χορεύτρια
Το πρωί μια λυπημένη καμαριέρα
φαντάζεται
μια μολυβένια καρδιά
δίπλα σε ένα δαχτυλίδι
την ώρα που ξεσκονίζει
τη μοναξιά της
και μαζεύει από το τζάκι
τις κρύες στάχτες

Αλέξανδρος Βαναργιώτης