Ως εκλείπει καπνός

Είναι θάνατος το τσιγάρο
Μ' αρέσει ωστόσο να μελετώ τον καπνό
όπως βγαίνει απ' τα χείλη μου
Εκχέεται με τη ρευστότητα της ζωής 
Σχηματίζει δαχτυλίδια
σαν τα πύρινα στεφάνια
που περνούν ανάμεσά τους
τα δαμασμένα αγρίμια στο τσίρκο
ή κύματα
σαν τα κορμιά των γυναικών
που αγάπησα
Πότε ίπταται αιθέριος κι ονειρικός
και πότε σαν σκοτεινός εφιάλτης
σέρνεται γύρω μου
Μερικές φορές καθώς απομακρύνεται
θυμίζει επισεσυρμένη γραφή
δυσανάγνωστη
σαν τα μηνύματα
που στέλνει η ψυχή μου
Όπως και νά 'χει
το τσιγάρο είναι θάνατος
όμως ψηλά πάει ο καπνός
ενώ εγώ κολλημένος
στην κινούμενη άμμο
αδιαλείπτως βυθίζομαι

Αλέξανδρος Βαναργιώτης