Τραγούδι
Είχε από ώρα ο ήλιος γείρει προς τη δύση
Πλυμένα όνειρα, βρεγμένες προσδοκίες
έξω απλωμενα στων φτωχών τις συνοικίες
ξεθωριασμένα απ' το χρόνο και τη χρήση
Ό,τι αντιπαροχή αρνήθηκαν να δώσουν
στα σκοτεινά τα βγάζουν να στεγνώσουν

Μες στων καιρών που λέμε τα σημεία
Είναι κι αυτοί που μένουν στο παιχνίδι
Για να ξεχάσουν τα παιδιά τους λεν αστεία
και βάζουν τέρμα το σι ντι του Καζαντζίδη
όταν δεν έχει στο ψυγείο γάλα
Ζουν με μικρά μα ελπίζουν στα μεγάλα
Και περιμένουν των ανθρώπων οι παρίες
να ρθει η άνοιξη ν' ανθίσουν ακακίες
Σαν εκκρεμότητα κι εγώ πού 'χεις αφήσει
προσμένω νά ρθεις κι η ζωή να ξαναρχίσει
ΑΒ