(Το αφιερώνω στον φίλο μου Αγαθοκλή
Αζέλη, γιατί ο πρώτος τίτλος που μου ήρθε στο νου ήταν εωθινές επιγνώσεις)
Τις νύχτες κλαιν
τα παραμύθια
κλαιν τα κουκιά
και τα ρεβύθια
και μια γοργόνα
απ’την Ανάφη
για μένα πού ‘μεινε
στο ράφι
Μικρός τα βράδια
που φοβόμουν
πρίγκιψ να γίνω
ονειρευόμουν
δίπλα μου νά 'χω
στο κρεβάτι
τη Σταχτοπούτα
ή τη Χιονάτη
Πρίγκιψ δεν έγινα
ποτέ
χρωστάω ΔΕΗ
χρωστάω ΟΤΕ
Πάπια δεν είδα
να ‘ναι κύκνος
Με παίρνει
δύσκολα ο ύπνος
Όμπραξ, Ζαγκόρ
Μαρκ
και Θαλάσση
σαν Λούνα Παρκ
μοιάζει η πλάση
Καθένας μπαίνει
στη σειρά του
να δει το γύρο
του θανάτου
Κι εγώ που τόσα
είχα ελπίσει
έτσι το θέλησε
η φύση
δειλός γραφιάς
ενθάδε κείμαι
κι ούτε ένας
ήρωας
δεν είμαι
Α.Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου