Το χωράφι

Κείνο το χωράφι πατέρα

καλύτερα

να μην μου το είχες αφήσει

Κάτω απ’ τον ήλιο

γυναίκες με μαντίλες

κι άντρες φρυγμένοι απ’ την κάψα

το όργωσαν τους όργωσε

κι ήταν σκληρό το αλέτρι

Κληρονομιά του παππού...

-δεν έπρεπε να μου το αφήσεις πατέρα-

Πόση ιστορία στο χώμα ανασαίνει

κρυμμένη μες στου χρόνου το έλυτρο

Κείνο το χωράφι πατέρα

το αρπάζουν τώρα οι τράπεζες

βγάζουν στο σφυρί τ’ ανεκτίμητα

ξεπουλάνε όσο όσο τη μνήμη μας

Και δεν ξέρω, στ’ αλήθεια δεν ξέρω

τόσο πια η πατρίδα που μίκρυνε

πού θα βρώ μια γωνιά για να γείρω

Αλέξανδρος Βαναργιώτης