Τόσοι άνθρωποι
στα δόντια της απόγνωσης
πιασμένοι
Φίλοι πολλοί μες στις πληγές
με μια φαλτσέτα μοναξιάς
κομμένοι

Ράγισε ουρανέ
Στήθι, ήλιε, επί
Γαβαών
και συ, σελήνη, επί Αιαλών
να ζεσταθούν οι αθώοι
Κλίνον το ους σου
στις κραυγές
Τρελοί απ’ έρωτα
έκαναν λάκκους την αυγή
Ύδατα στείλε απ’ την Εδώμ
να ξεδιψάσουν
ΑΒ