Θεσσαλονίκη 3

Υπόγεια κινείται η ιστορία
μα κάθε τόσο ξεπροβάλλει
σ' ένα χάσμα

Χαρταετός ο ήλιος του χειμώνα
μαγγάνι που γυρίζει σε πηγάδι
και σέρνει μες στον χάλκινο
κουβά του
μνήμες βαθιές και φτερουγίσματα
κι ανέμους
από τις μέρες
που δινόμασταν με πάθος
στου έρωτα τ' ανίερα
σαγόνια
Έφτανε τότε που ματίζαμε το χρόνο
στου χθες που προστιθέμασταν τα ξόμπλια
και γέφυρες γινόταν τα κορμιά μας
για του αύριο την τρύπια προσδοκία
Υπόγεια κινείται η ιστορία
μα κάθε τόσο ξεπροβάλλει
κι ένα χάσμα

ΑΒ