Στους έρημους δρόμους
πέτρινα σπίτια ιστορίας
Σκεπασμένοι με ομίχλη
υγροί κήποι
αθώοι
χαμογελούν στο χάδι της νύχτας
Σαν σαλιγκάρι
σύρθηκα στους ήσκιους
έξω απ’ τα βουρκωμένα
χαρακώματα του εγώ
μ’ ένα διάλογο στα μάτια
για κείνους
που είπαν "άντε, γεια"
κι έφυγαν μόνοι ένας ένας
ΑΒ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου