Οκτώβρης της μνήμης 2

Κάποιοι κοντά σου ψιθυρίζαν το ψαλτήρι
Έξω βροχή απ’ το πρωί λυσσούσε
Αέρας τα μαλλιά μας τυραννούσε
Κόσμος πολύς, σαν να ΄ταν πανηγύρι

Μες στην καρδιά μου θύελλα βουβή
και στο μυαλό μου σύγχυση και τρέλα
Σ’ εξόδιο ουρανό γκρι και μαβή
βγήκα κρατώντας τη δική σου την ομπρέλα
ΑΒ