Τώρα θα πάω στο νησί
Τώρα, που φεύγουν
τα καράβια φορτωμένα
Θα μπω σε άδειες εκκλησιές
ν' ανάψω τα καντήλια
Θ' αγγίξω πόρτες γέρικες
σοβάδες φουσκωμένους
Θα πάρω απ' τα πλακόστρωτα
χαμένα σκουλαρίκια
μαντίλια που πατήθηκαν
σπασμένα κομπολόγια
Θα ανασάνω μυρωδιές
που πίσω ξεχαστήκαν
ξεθυμασμέν’ αρώματα
κορμάκια ιδρωμένα
Ένα καφέ μετά θα πιω
στην άκρη της πλατείας
του ανέμου άθυρμα κι εγώ
με τα πεσμένα φύλλα

Αλέξανδρος Βαναργιώτης