Εξακολουθώ να υπάρχω
γιατί μερικές φορές μες στα στενά
μου γνέφουν ακόμη απλωμένες μπουγάδες
Μπορώ έτσι να ονειρεύομαι
-έστω για λίγο-
τον καιρό που δεν μας είχε
η ζωή προσπεράσει

Μας προσπέρασε η ζωή
Ευτυχία
όπως τότε που άργησε
η μητέρα να 'ρθεί
και βλέπαμε από μακριά να φεύγει
το λεωφορείο που θα μας πήγαινε
για το καλοκαιρινό μπάνιο
Μας προσπέρασε
Έσπασε το φράγμα του χρόνου
κι η μνήμη πλημμύρισε
πάνω απ' το αύριο
Δεν μεριμνήσαμε
επαρκώς Ευτυχία
για μια βάρκα, μια σχεδία
ή ένα σωσίβιο
Δε μεριμνήσαμε επαρκώς
Από τώρα και στο εξής
θα παλεύουμε
γυμνοί με τα κύματα

Αλέξανδρος Βαναργιώτης