Υπάρχουν μέρες που μπαίνεις στη σειρά σου
και σε φορτώνουν με ένα ύπουλο φορτίο
Στο μάτι δείχνει όμοιο με τ' άλλα
το βάρος του όμως είναι αβάσταχτα μεγάλο
Τότε το φως αμείλικτο χτυπάει
καθώς οι φλέβες διαστέλλοντ' απ' το ζόρι
και μέσα σου παρακαλάς να σκοτεινιάσει
Όχι γιατί το βάρος ελαφρύτερο θα γίνει
μα να μπορείς αξιοπρεπώς να γονατίσεις
κρυφά να κλάψεις απ' τα βλέμματα των άλλων
όταν με το σκοτάδι γίνεις πλέον ένα
Υπάρχουν μέρες που όπως μπαίνεις στη σειρά σου
δεν ξέρεις αν θα υπάρξει άλλη μέρα
Αλέξανδρος Βαναργιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου