Το βλέμμα

Έφυγες νωρίς πατέρα
Μια μέρα καθημερινή
Συνηθισμένοι να λείπεις
τις νύχτες
νομίζαμε ότι είσαι εσύ
όταν ακούγαμε βήματα
στο δρόμο
Δεν κοίταξες πίσω
πατέρα
Η μητέρα πού και πού
επιστρέφει
ρίχνει κλεφτές ματιές
ρωτάει τι φάγαμε
μας μαλώνει
Δεν κοίταξες πίσω
Ίσως για να μη δούμε
που δακρύζεις
Έμεινες στις φωτογραφίες
εικόνα μακρινή
με τη στολή
κι ένα βλέμμα λυπημένο
χωρίς επεξηγήσεις
Κι εμείς δεν μάθαμε
ποτέ
τι σε πίκρανε
τόσο πατέρα

Α.Β