Ξυπνώ καμιά φορά
σ' απομεσήμερα του χρόνου
Μνήμη νεκρή
και προσδοκία καμιά
Μόνο μια έξαψη
που ζω
κι έξω στους δρόμους
τριγυρνά ξεμπλέτσωτο
σαν κάποτε
με μια ανερμήνευτη χαρά
το καλοκαίρι

ΑΒ