Το ξύλινο πόδι της ποίησης

Για μια ακόμη φορά
ένας μολυβένιος στρατιώτης
καίγεται στη φωτιά
Καμία πόρτα δεν ανοίγει
κανένα ρεύμα αέρα δεν φέρνει δίπλα του
την όμορφη χορεύτρια
Το πρωί μια λυπημένη καμαριέρα
φαντάζεται
μια μολυβένια καρδιά
δίπλα σε ένα δαχτυλίδι
την ώρα που ξεσκονίζει
τη μοναξιά της
και μαζεύει από το τζάκι
τις κρύες στάχτες
ενός ποιήματος

ΑΒ