Ποτάμια

Πόσοι στ' αλήθεια άνθρωποι
δεν μοιάζουν με ποτάμια
Από βαθιές της γης πληγές
γεννιούνται τα νερά τους
Κατηφορίζουν στις πλαγιές
λειαίνοντας τις πέτρες
ποτίζοντας τα ζωντανά
τρέφοντας τα σιτάρια
κι όταν τελειώσει ο δρόμος τους
δίνονται στην αρμύρα
Μ' αν πιάσει το παράπονο
τον ουρανό και κλαίει
και κλαίει απαρηγόρητα
και το γιατί δεν λέει
αφρίζουν και οργίζονται
και κατεβάζουν λάσπη
Πνίγουν στους κάμπους
τα σπαρτά
τα δέντρα ξεριζώνουν
και τα φοβούνται οι αστοί
οι εφησυχασμένοι
ΑΒ