Στου άγιου Αθανάσιου
την κρήνη
γέμιζε η μητέρα μας
δυο γκιούμια
να πιούμε και με το περίσσευμα
να πλύνει
τα ρούχα μας τα παιδικά
και τα πασούμια
Την κλείσαν;
στέρεψε;
Μυστήριο πλανιέται
Στη θέση της
υπάρχει ένας τοίχος
Αέρας;
η συνήθεια;
Ο νους μου τυραννιέται
όταν περνώ κι ακούγεται
πτώσης νερού ο ήχος
Χωρίς τη βρύση
άχαρη και ξένη
η Κονδύλη
Δεν ξεδιψούν
περαστικοί
παιδιά
δεν ξαποσταίνουν
Εικονοστάσι
με σβησμένο
το καντήλι
Θλιμμένοι άγιοι
στις μνήμες μου
διαβαίνουν
Α.Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου