Μάρτης

Δεν ήταν απλώς ένα παιδί
που κρύωνε
Ήταν ένα παιδί που κρύωνε
και φορούσε δυο φθαρμένα 
αθλητικά παπούτσια
και ένα λεπτό καλοκαιρινό
μπουφάν
Ένα παιδί 
που δεν είχε σπίτι πιο ζεστό
από την πολύβουη πλατεία
ούτε μια αγκαλιά αντίρροπη
στην αδιαφορία των ξένων
Ήταν ένα παιδί
αθώο σαν λόγχη
με μια ασπροκόκκινη κλωστή
στο χέρι
για να μην το κάψει ο Μάρτης

Αλέξανδρος Βαναργιώτης