Σε όλη τη διαδρομή
έριχνε ψίχουλα 
να τρώνε τα πουλιά
Δεν είχε οδοδείχτες
-στο αύριο πηγαίνουμε τυφλά-
Δεν έβαζε σημάδια
και μίτο δεν κρατούσε
-Οι δρόμοι πάντα φεύγουνε μπροστά-
Κοίταξε πίσω του... σκιές
αλλά κανείς δεν τον ακολουθούσε
-Κάποιοι οδοιπόροι ίσως ξέμειναν στο χθες-
Φώναξε -τρις-
μα σκοτεινός αντίλαλος ηχούσε

Μοναχική πορεία
κι αλγεινή
Τη θλίψη του
ράμφιζαν
τα σπουργίτια

Αλέξανδρος Βαναργιώτης