Διαρρήκτης

Περνώ 
με τη μοτοσυκλέτα μου
τις νύχτες και γκαζώνω
Δεν είσαι κει
ούτ' ένα φως
ούτ' ένα νεύμα
Μπαίνω σαν κλέφτης
και αρπάζω ό,τι βρω
κι ό,τι χρειάζομαι
τα βράδια που κρυώνω
Βιαστικά, αγχωτικά
μη ρθει κανείς
σκοντάφτω, πέφτω
και ματώνω στα σκοτάδια
Παίρνω σπαράγματα
από παλιά φιλιά
κι από τα κάδρα
κάτι ραγισμένα χάδια
Πάντα ξεφεύγουν
κάποιες μνήμες ακριβές
χωμένες σε σεντόνια
στα ντουλάπια
ίχνη που αφήσαν
ιδρωμένοι εραστές
όταν ξαπλώσανε
στου χρόνου
τα κρεβάτια
Θά 'ρχομαι πάντα
και θα ψάχνω θες δε θες
για κείνο το ανεκτίμητο
το κάτι
όσο θα στάζουν
της ψυχής μου οι πληγές
κι είν' άδεια η ζωή μου
απ' αγάπη

Αλέξανδρος Βαναργιώτης