Τραγούδια να περνούν οι μέρες

Είσαι μια θάλασσα
στου ουρανού την άκρη
μα ένα φθινόπωρο
τα μέσα σου βουρκώνει
Πού να αρχίζει ο καημός
και πού να τελειώνει
Απ’ τη ζωή ως το θάνατο
γλιστράμε σ’ ένα δάκρυ

Είσαι ένα κύμα
που υψώθηκε κι αφρίζει
Στη ράχη σου βοριάς
πήδησε και καλπάζει
Τρέμουν τα σαπιοκάραβα
και το σκαρί τους τρίζει
μα ο ουρανός π' αγάπησες
σκύβει και σ' αγκαλιάζει

Ανθίζει τότ' η θλίψη σου
Καρπίζει η οδύνη
Εξημερώνετ' ο βοριάς
κι έρχεται η γαλήνη.

Α.Β