Bρέχει πάντα τέτοιαν εποχή
βρέχει στη θλιμμένη πολιτεία
κει που λες πως τέλειωσαν τα κρύα
σε τυλίγει πάλι η γκρίζ’ απόχη
Νιώθεις σαν φαντάρος σε σκοπιά
έρημης πατρίδας ρημαγμένης
Δεν γνωρίζεις πια τι να προσμένεις
Τ' "άγια" χαρίστηκαν στα Σκόπια
Μετανάστης είσαι μιας πληγής
που δεν έχει κάπου να
προσφύγει
Μέσα σου χρονίζει ένα «επείγει»
σαν γραμμάτιο που όπου να 'ναι λήγεις
σαν γραμμάτιο που όπου να 'ναι λήγεις
Α.Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου