Τη νύχτα
σ' επισκέπτεται
η ποίηση
Σε βρίσκει ημιθανή
Σου δίνει
ένα φιλί ζωής
στο στόμα
Ολόγλυκα τα χείλη της
Το γέλιο της
ανάσα ζωογόνα
Ξαπλώνει δίπλα σου
σε παίρνει αγκαλιά
και λέτε λόγια εραστών
που συναντήθηκαν
στα μαρμαρένια
αλώνια
κει που τελειώνει
ο συρμός
που έρχετ΄
απ΄τους πόνους
και τα χρόνια
Σαν φεύγει ξημερώματα
σ' αφήνει αμίλητο
μ' ατρόμητο
στα κρύα χαρακώματα
Χαμογελάς σιβυλλικά
στο στήθος σου
γλυκιά ταχυκαρδία
Σου πήρα λέει τη φωνή
Σού 'δωσα τη μαγεία
Αλέξανδρος Βαναργιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου